The Quiet Between Her Eyes: A Minimalist Meditation on Stillness, Light, and the Unseen Beauty of Solitude
photography
Chụp để nhớ
Tôi không chụp để gây ấn tượng — tôi chụp để nhớ! Như một thiền sư cầm ly cà phê giữa phố cổ Pháp ở Sài Gòn lúc 6h47 sáng. Ánh sáng vàng nhẹ như sơn mài truyền thống, bóng đổ trên ghế trống… chẳng cần flash, chẳng cần pose. Chỉ cần sự yên lặng — và một nụ cười thầm lặng.
Khoảng lặng giữa hai con mắt
Bạn nghĩ họ thấy gì? Tôi thấy… sự vắng lặng nói to hơn tiếng la hét. Mỗi khung hình là một lời thì thầm — không phải comment, mà là ký ức.
Bạn咋看?
Có bao nhiêu bức ảnh bạn đã quên? Tôi thì vẫn giữ lại… trong im lặng có tâm hồn. Coffee shop hôm nay — ai muốn chụp? Comment区开战啦!
ถ่ายไม่เพื่อขาย… แต่เพื่อจำ 🌅
ตอนเช้ามืดๆ เธอแค่นั่งถ่ายแสงที่ส่องผ่านชายคาวัด… ไม่มีแฟลช ไม่มีเทรนด์ ไม่มีใครรีวิว
เธอไม่ใช่โมเดล เธอคือ “เวลา” ที่หยุดหายใจ
ภาพแต่ละเฟรมคือบทกวีที่เงียบ—เหมือนกลิ้วที่สะท้อนลมหายใจของโลกในยามหัวร้อน
เคยไหม? เมื่อคุณปิดตา… โลกเริ่มตัวจริงจริง
คอมเมนต์ไหนจะโดนใจ? เขียนเลย! 😌
¿Silencio con filtro dorado?
Cuando la modelo no sonríe… ¡es que está en meditación profunda! 📸
Mi lente no persigue tendencias — solo captura el susurro entre latidos de la tarde (6:47 a.m., claro). En Madrid pensamos que el silencio grita más que un flash.
No es fotografía de moda… es un rito zen con luz de mi abuela catalana.
¿Y tú? ¿Crees que una silla vacía puede decir más que mil likes? Comenta aquí… ¡la próxima foto se vuelve viral sin decir nada!