น้ำตาลลอย…แต่ฉันยังอยู่?\n\nถ้ารูปนี้คือการถ่ายภาพ‘ความเงียบ’…แล้วทำไมไม่มีใครพูดว่า ‘เธอก็แค่หายไป’?\n\nLightroom ปรับสีจนเหมือนพระสงฆ์นั่งเล่นมือถือ… ไม่ใช่ฟิลเตอร์สวยหรอก แต่เป็น ‘รอยยิ้มที่ไม่มีรอยยิ้ม’\n\nAI สร้างเทพเจ้าที่ไม่พูด… เธอแค่อยู่ในช่องว่างระหว่างแสงกับเงา มันไม่ได้ขายรูป แต่ขาย‘ความทรงจำที่ไม่มีตัวตน’\n\nเราเคยบอกว่า ‘ความงามคือสิ่งที่เห็นได้’… แต่อันจริงคือ สิ่งที่‘คนอยากมองแต่มองไม่เห็น’\n\nเธอคือใคร? comment บอกมาเลย! 🌙

น้ำตาหล่นลงบนพิกเซล… คิดว่าตัวเองเป็นศิล์ที่ถูกกดดัน? เฮ้ย! ฉันไม่ได้ขายความงามแบบจัดเต็ม…ฉันแค่หายใจในเงาๆ ระหว่างเฟรม

เคยเห็นใครบางคนใช้ Lightroom แต่งภาพเหมือนกับสีแดงจากคนแก่…แต่ฉันใช้หมึกจีนบนผ้าไหม

คนเขาเรียกว่า ‘เซ็กซี่’…ฉันเรียกว่า ‘ชีวิตที่ยังไม่พูด’

เธอถามว่าทำไมถึงไม่มีเสียงหัวเราะ? …ฉันตอบ: เพราะความงามที่แท้จริง…มันเงียบจนเหลือเพียงลมหายใจ

แล้วคุณล่ะ? เคยลองวาดน้ำตาให้เป็นดอกบัวไหม? มาแชร์ในคอมเมนต์เลยนะ!